Perdesini
açtığı pencerenin camında, dışarıda
yağan yağmur damlaları vardı.
Hafif uykulu gözleriyle, buğulu
camın arkasından İstanbul'a bakındı. Şu yüzünü seçemediği
adamın üzerindeki kırmızı renkli kabanı hatırlar gibi oldu.
Camdaki buğuyu silmek için parmaklarını uzattı. Hiçbir anlam
veremedi, parmaklarının titremesine.
Öylece kaldı camın arkasında.
Fotoğraf
: Emine Başa
Öykü : Hüseyin Kekiç / 01.10.2023
Güzel bir hikaye ve anlamlı bir resim.Emeğinize ve kaleminize sağlık.
YanıtlaSil