Yolculuk!..

Durgundu.
Sağına ve uzağa baktı.

Vagonların önünde uzayıp giden raylar, gözden kayboluyordu düz ovada kıvrılarak.

Hüzünlüydü.
Bunca yıllık hayatı bir küçük valizdi işte.
Şaşkındı.
Kalbini de boşaltmıştı içine ve aklı daha doluydu valizinden.
Cesaret ve umutla doldu kalbi.

Beş adım sonra, raylar üzerinden kayarak, karlı ovalardan geçen, yeni bir hayatı olacaktı.
Ve habersizdi.
İstanbul, heyecan ve gerilim dolu sürpriz bir karşılama hazırlıyordu ona...

Fotoğraf & Öykü : Hüseyin Kekiç