Güvertenin
ucuna kadar yürüdü, durdu.
Gün batarken iskelede kalan insanlar, giderek küçülüyordu.
Yüzünü rüzgara verip, gözlerini yumdu.
Gün batarken iskelede kalan insanlar, giderek küçülüyordu.
Yüzünü rüzgara verip, gözlerini yumdu.
İçindeki
büyük acı ve üzüntüyle bindiği yolcu vapurunda, güzel
şarkılar söylüyordu müzisyen gençler.
Kimse onu görmüyor, kimse acısını hissetmiyordu.
Yine gülüyordu insanlar ve hayat devam ediyordu herkes için.
Kimse onu görmüyor, kimse acısını hissetmiyordu.
Yine gülüyordu insanlar ve hayat devam ediyordu herkes için.
Martı
çığlığında o denize düşerken.
Hüseyin Kekiç - 20.09.2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder