On
iki yaşımda bir grup çocukluk arkadaşımla birlikte Kumburgaz
Celaliye halk plajındayız.
Büyük
bir dalga ayaklarımın altındaki kumu alıyor ve bir anda dipsiz
bir boşlukta buluyorum kendimi.
Toparlanıp
yüzmeye çalıştıkça, yeni dalgaların içinde alabora oluyor
küçük bedenim.
Suya
batıp çıkıyorum bir süre.
O
kadar yoruluyorum ki dalgalarla boğuşmaktan!..
Kollarım,
bacaklarım tutmaz oluyor.
“Bir
ada olsa şimdi, ayağımın altında ve çıkıp kurtulabilsem”
diye düşünüyorum.
Az
ötede yeni dalgaların içinde oyun oynayan arkadaşlarımın neşeli
sesleri çınlıyor kulaklarımda.
“Ahhh
bir ada olmalı...” derken geçiyorum kendimden!..
Parlak,
beyaz ışık, kızarıyor giderek.
Göz
kapaklarım sızlıyor, kulaklarımda, telaşlı insan sesleri
çınlıyor.
Güçlü
biri, kolları arasında sarsıyor beni, karnıma yumruğunu
bastırarak.
İçimdeki
tuzlu deniz suyu, genzimi yakarak dökülüyor kumlara.
Alkışlar
ve çığlıklar arasında bırakıyorlar beni kumların üzerine.
Bir
iki güçlü öksürük sonrasında, pelte gibi kalıyorum kumsalda.
Sırtımda,
saçlarımın arasında, kollarımda, küçük parmakları dolaşıyor
arkadaşlarımın.
Korku
ve telaşla;
“Niye
yalnız bıraktık”
“Hiç
birimiz nasıl görmedik” diye birbirlerine kızıyorlar sürekli.
“Adaya
mı çıktık?” diyorum zorlukla nefes alarak.
“Evet
adaya çıktık. Kumburgaz’dan Heybeli’ye kadar yüzdük hep
birlikte” diyorlar, ağlamakla gülmek arası bir ses tonuyla.
Sarılıp
biraz ağlaştıktan sonra, toparlanıp çıkıyoruz plajdan.
Aksaray
otobüsünün cam kenarında denize bakıyorum.
“Adalar
olmalı denizin içinde” diye söyleniyorum içimden.
“Birbirine
yakın ve yüzerek çıkılabilecek adalar olmalı ki kimse
boğulmasın”
***
Yıllar
geçti ve biz büyüdük.
Öyle
kolay da değildi büyümek!!!
Denizde
olmasam da boğulduğumu hissettiğim anlar oldu sıklıkla.
Ve
ne zaman boğuluyormuş gibi hissetsem kendimi;
“Bir
adası olmalı herkesin ve boğulacak gibi olunca, adasına çıkmalı
ve nefes almalı insan” diye iç geçirdim yıllarca.
Neyse
ki ben artık boğulmaktan kurtuldum!!!
Derin
derin nefes alıp, ferahlayacağım bir Ada’m var şimdi!!!
***
Hoş
geldin Ada kızım :)
Ailemize
hoşluklar, mutluluklar getirdin.
Ve
bugünden sonra, boğulma korkumu bitirdin.
Hüseyin
Kekiç - 09.01.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder